Bagzi svedočio o slučaju Ćuruvija

Istraga je tajna pa se detalji sa saslušanja svedoka ne objavljuju u javnosti.

Milenković je prvi svedok u toj istrazi koja je započela hapšenjem dvojice osumnjičenih, Milana Radonjića i Ratka Romića, 14. januara.

Milenković je inače svedok saradnik u procesima za ubistvo premijera Srbije Zorana Đinđića i na suđenju "zemunskom klanu" i o njegovoj bezbednosti brinu se posebne jedinice policije. Tokom tih procesa pričao je pored ostalog i o svojim saznanjima o ubistvu novinara.

Tužilaštvo za organizovani kriminal vodi istragu za ubistvo Ćuruvije protiv tadašnjeg šefa Državne bezbednosti Radomira Markovića, šefa beogradskog centra DB-a Milana Radonjića, načelnika Šestog odeljenja tog centra Ratka Romića i pripadnika posebne službe obezbeđenja u DB-u Miroslava Kuraka.

Radonjić i Romić su u pritvoru, dok Marković u požarevačkom zatvoruizdržava kaznu od 40 godina zatvora. Kurak je u bekstvu i za njim će biti raspisana poternica.

Marković i Radonjić se terete kao nalogodavci, a Romić i Kurak kao izvršioci ubistva.

Ključni svedok u ovoj istrazi je i nekadašnji komandant Jedinice za specijalne operacije Milorad Ulemek Legija koji u požarevačkom zatvoru izdržava kaznu od 40 godina zatvora, kao i još dva lica čiji identitet nije saopšten iz bezbednosnih razloga. Ulemek je o ubistvu Ćuruvije progovorio krajem prošle godine i istražnim organima dao podatke koji su pomogli rasvetljavanje tog slučaja.

Slavko Ćuruvija ubijen je na Uskrs, 11. aprila 1999, u jeku NATO bombardovanja SR Jugoslavije. Ubistvo je izvršeno oko 17 časova u Beogradu, u Svetogorskoj ulici (u to vreme Ive Lole Ribara), u prolazu ispred broja 35, gde su se nalazile prostorije marketing službe Dnevnog telegrafa, a na četvrtom spratu i stan u kome je Ćuruvija živeo. Ubice su u Ćuruviju ispalile 17 metaka, a zatim ga "overile" i jednim pucnjem u glavu. Sa njim je tada bila njegova nevenčana supruga, istoričarka Branka Prpa.

Na vlasti u Srbiji je u vreme tog ubistva bila koalicija SPS, JUL i SRS.

Radomir Marković je uhapšen u februaru 2001. Osuđen je na maksimalnu zatvorsku kaznu od 40 godina zbog ubistva Ivana Stambolića 25. avgusta 2000. godine i četvorice članova SPO u atentatu na vođu SPO - Vuka Draškovića na Ibarskoj magistrali, 3. oktobra 1999.

Radonjiću i Romiću sudi se u Višem sudu u Beogradu za pomaganje u pokušaju ubistva Draškovića u Budvi 2000. godine. Prvostepeno su bili osuđeni na osam i sedam godina zatvora, ali je ta presuda ukinuta i naloženo je novo suđenje.