Sinovi Alberta Ajnštajna kršteni u Nikolajevskoj crkvi u Novom Sadu

Sinovi Alberta Ajnštajna - Eduard i Albert - kršteni su u Novom Sadu pre 109 godina, prema obredu Srpske pravoslavne crkve (SPC), pokazuju podaci Istorijskog arhiva grada Novog Sada.
Sinovi Alberta Ajnštajna kršteni u Nikolajevskoj crkvi u Novom Sadu
Foto: 021.rs

Prema tim podacima, sinovi iz prvog braka svetski poznatog fizičara i njegove supruge Mileve Marić kršteni su po pravoslavnom obredu na Malu Gospojinu 20. septembra 1913. godine, upravo u novosadskoj Nikolajveskoj crkvi.

Krštenje Eduarda i Alberta Mlađeg bilo je ispunjenje velike želje njihovog dede Miloša Marića, Milevinog oca. Kum je bio Lazar Marković, prisni i osvedočeni porodični prijatelj porodice Marić.

Opisani događaj u Nikolajevskoj crkvi nije kraj već početak otkrivanja njenog istinskog istorijskog značaja za Novi Sad.
 
U tom pravoslavnom hramu osveštanom 1730. godine sačuvan je zapis u kome se prvi put kao zvaničan pominje današnji naziv Novog Sada.
 
Krajem 18. veka, kako piše Dnevnik, Nikolajevska crkva ustupljena pravoslavnim grčkim i ruskim građanima Novog Sada da se u njoj mole Bogu. Tada su se u njoj sedmično, naizmenično, služile liturgije na grčkom i crkvenoslovenskom jeziku.
 
U Istorijskom arhivu je zapisano i da je Pavle Balta bio poslednji grčki sveštenik koji je krajem 19. veka u Nikolajevskoj crkvi služio na grčkom jeziku.
 
Sama crkva važi danas za najmanji sakralni objekat u Novom Sadu, ali samo kad je pitanju njegova veličina u odnosu na druge hramove u gradu.
 
Teško je naslutiti šta je još mogla da otkrije zanimljivo i istorijski značajno o Novom Sadu da ta crkva nije gotovo potpuno uništena u bombardovanju grada 1849. godine, kad su izgorele crkvene knjige.
Posle tog bombardovanja, veliki novosadski dobrotvori Jovan i Marija Trandafil među prvima su se javili da obnove porušenu Nikolajevsku crkvu. Trandafili su kasnije sahranjeni u njoj.
 
Nešto više od 70 godina kasnije, Nikolajevsku crkvu projektilima su pogodili bombarderi fašističke Nemačke početkom Drugog svetskog rata, 6. aprila 1941. godine, nanoseći joj ponovo veliku štetu.
 
Kako svedoče dokumenti Istorijskog arhiva Grada Novog Sada, Nikolajevsku crkvu, odnosno Crkvu prenosa moštiju Svetog Nikole, izgradili su njeni ktitori, braća Bogdanović, kao porodičnu grobnicu.
  • NS

    07.06.2022 20:43
    muzej
    Muzej, koliko znam, ne postoji, a pitanje je da li bi se i našlo dovoljno eksponata za muzej. Ali postoji kuća Marićevih, o čijoj se restauraciji govori doslovno već decenijama, ali mi se čini da nije ništa urađeno. Jedno prihvatljivo opravdanje su svojinski odnosi, svi znamo kako izgledaju novosadska dvorišta, kao mali zaseoci, puni koje starih, koje novih izgrađenih, dograđenih i nadgrađenih objekata! Ogromna bi svota bila potrebna samo za otkup tih objekata!
    I, Milane, pa jasno je rečeno da su Milenini sinovi i kršteni u Nikolajevskoj crkvi, pa su valjda sinovi Srpkinje!?
  • Miroslav

    30.04.2022 21:54
    Milenini sinovi
    Valjda su i sinovi srpkinje Mileve...
  • w

    26.04.2022 10:33
    r
    Da li postoji muzej Mileve Maric i da li je u planu tako nesto?

Komentari čitalaca na objavljene vesti nisu stavovi redakcije portala 021 i predstavljaju privatno mišljenje anonimnog autora.

Redakcija 021 zadržava pravo izbora i modifikacije pristiglih komentara i nema nikakvu obavezu obrazlaganja svojih odluka.

Ukoliko je vaše mišljenje napisano bez gramatičkih i pravopisnih grešaka imaće veće šanse da bude objavljeno. Komentare pisane velikim slovima u većini slučajeva ne objavljujemo.

Pisanje komentara je ograničeno na 1.500 karaktera.

Napiši komentar


Preostalo 1500 karaktera

* Ova polja su obavezna

Ostalo iz kategorije Novi Sad - Novosadske priče

Graditelj socijalističkog Novog Sada

Ko se prethodnih dana prošetao do Muzeja savremene umetnosti Vojvodine (MSUV) imao je priliku da se upozna sa radom čoveka koji je oblikovao izgradnju Novog Sada tokom socijalističkog perioda.

Novi Sad koji sanjamo

Aktuelna vlast je preko svake mere izgradila i uvećala grad podno Petrovaradinske tvrđave.

Kako su Novosađani naučili NATO "red vožnje"

Imao sam 11 godina. Tog dana se išlo prepodne u školu, popodne smo uobičajeno išli napolje da se igramo ubeđujući one koje su roditelji sprečili, da neće biti nikakvog bombardovanja...

Student nije zapalio žito

Na fasadi kasarne u Ulici vojvode Bojovića jedna spomen ploča čuva priču o studentima koji su zapalili pšenicu. I to su platili životom.