Ličnosti godine

Piše: Milan Dobrosavljev

Tajm to čini od 1927, a Vreme od 2001. godine. Tajm je objavio svoje kriterijume: profil, lice, grupa, ideja ili objekat koji u dobru ili zlu utiču na izbor ličnosti godine.

Nisam uspeo da pronađem kriterijume Vremena, ali u obrazloženju nagrade za prvog laureata Božidara Đelića stoji: "Ne oslanjajući se na nikakve ankete ili nekakve mudre analize - već jednostavno što tako tumačimo veličinu poverenja koju je on stekao kod građana Srbije". Iz ovoga zaključujem da su to lična svojstva i rezultati ličnosti godine u toj godini. Kasniji kriterijum koji je bio najčešće je "doprinos u unapređenju društvenih institucija u javnom interesu".

Tajmove ličnosti godine su, između ostalih, bili: Lindberg, Gandi, Pjer Laval, F. Ruzvelt, car Selasije, Hitler, Staljin, Čerčil, Ajzenhauer, Hruščov, De Gol, Vili Brant, Kisindžer, Martin Luter King, Džon Kenedi, kraljica Elizabeta, Barak Obama, Vladimir Putin… Konačno, ove godine nagradu su dobili svi koji su dali svoj doprinos u borbi protiv ebole iako su prema anketi čitalaca (oko pet miliona glasova) vodili indijski premijer Modi i Vladimir Putin. Međutim, redakcija donosi odluku. Obrazlažući odluku Tajm je doneo prigodni komentar obraćajući se čitaocima pod naslovom: "Svi ste vi ličnosti godine".

Vreme se opredelilo za izbor između domaćih ličnosti i koliko je poznato čitaoci se ne konsultuju. Tajmove ličnosti godine su prepoznatljive i danas, dok od Vremenovih neke već i nisu, a šta će biti kroz 50 godina?

Da se podsetimo. Prva ličnost godine Božidar Đelić nagradu je dobio  iz već navedenih razloga. Mlađan Dinkić sledeće godine priznanje dobija zato što je kao guverner Narodne banke Srbije inflaciju sa 113% sveo na 11%. Inače radi se o bivšem ministru, bivšem političaru, bivšem muzičaru i kompozitoru i bivšem predsedniku političke partije koja je takođe bivša. Zatim u 2003. Ljiljana Raičević postaje ličnost godine ako se još neko seća osnivačice Sigurne ženske kuće u Podgorici i SOS telefona u Podgorici i Nikšiću.

Ličnost godine u  2004. je Rasim Ljajić koji postaje ministar tako što je mesto na koje je računao dato Esadu Džudeviću pa je zbog njegovih zasluga izmišljeno mesto ministra za njega. On je i danas ministar, nakon socijalne politike, saradnje sa Hagom do unutrašnje i spoljne trgovine. Naredne godine ličnost godine postaje Vladimir Vukčević koga sada hoće da penzionišu iako mu mandat prelazi 65-tu godinu za jednu godinu. Izbor 2006-te pada na Zdravka Ponoša koga je kasnije smenio Boris Tadić, koristeći svoja ustavna prava predsednika i na mesto načelnika Generlštaba postavio general pukovnika Miloja Miletića.

Naredna ličnost godine je Sonja Liht - zbog pozitivnog uticaja na društvene institucije u javnom interesu. Ostaje nejasno da li se misli na Beogradski fond za političku izuzetnost, a nije sasvim ni jasno šta je to društvena institucija? Lčnost 2008. godine je Vigor Majić, dugogodišnji direktor Istraživačke stanice Petnica koja je znatno poznatija od svog direktora, ali čiji je doprinos za postojanje i razvoj ove intitucije nesumnjiv. Milica Delević postaje ličnost godine 2009. kao direktorka vladine Kancelarije za evropske integracije, u 2010. ličnost godine je Dragan Đilas koji je, između ostalog, kako stoji u obrazloženju, unapredio ugled institucije gradonačelnika.

Ličnost 2011. je Ivan Tasovac za nesumnjiv doprinos u razvijanju ugleda Beogradske filharmonije, ovo priznanje je 2012. godine pripalo Jovanu Ćulibrku, episkopu Lipljanskom za unapređenje institucije Pećke patrijaršije (razvoj biblioteke, arhiva i istraživačkog centra), 2013. priznanje dobija Branko Kukić kao glavni urednik Gradca koji ove godine slavi jubilej 40 godina postojanja. Čini se da bi zgodnije bilo da je nagradu dobio Gradac za izvanredan kulturni doprinos, a Branko Kukić priznanje za uspešno vođenje, ali svodi se na isto.

I konačno za 2014. godinu ličnost godine nedeljnika Vreme postaje Olja Bećković. Zbog toga što je kao autorka "Utiska nedelje" odigrala ključnu ulogu u odbrani slobode javnog govora, novinarske profesionalnosti i ljudske pristojnosti, ostavljajući neizbrisiv trag u srpskoj medijskoj sceni u vreme opšte krize društvenih vrednosti. Na žalost, ne u znak pobede, ali nadamo se ne i poraza. Verujem da u toj borbi neće posustati ni odustati.