Mihajlović se od 2019. godine borio sa leukemijom, pobedio je u dva navrata, ali se bolest vraćala.
Poslednjih nekoliko nedelja njegovo stanje se pogoršalo i zbog toga je ponovo bio u bolnici.
"Hrabro se borio protiv strašne bolesti. Zahvaljujemo lekarima i medicinskim sestrama koji su ga pratili godinama, sa ljubavlju i poštovanjem. Siniša će uvek ostati sa nama", navodi se u saopštenju porodice.
Mihajlović je rođen 1969. godine u Vukovaru. Karijeru je započeo u lokalnom klubu Borovo, da bi kasnije igrao za Vojvodinu u kojoj je već u prvoj sezoni postao standardni prvotimac.
Sa Vojvodinom je u sezoni 1988/89. osvojio titulu šampiona Jugoslavije.
Nakon Vojvodine, prešao je u Crvenu zvezdu sa kojom je 1991. godine osvojio titulu Kupa evropskih šampiona (Liga šampiona) i Interkontinentalni kup. U beogradskom crveno-belom dresu je osvojio dva puta titulu Prvenstva Jugoslavije u sezonama 1990/1991 i 1991/1992.
Plodonosnu međunarodnu karijeru otpočeo je u glavnom gradu Italije nastupavši za Romu, kasnije je igrao i za Sampdoriju i Lacio, a fudbalsku karijeru je okončao u Interu 2006. godine.
Najplodonosniji deo fudbalske karijere Siniše Mihajlovića, ako je suditi prema broju osvojenih trofeja bio je period proveden u Rimu, odnosno Laciju.
Sa rimskim "nebesko plavima" osvojio je sedam titula, počevši od Serije A, pa sve do Uefinog Superkupa.
Za seniorsku reprezentaciju Jugoslavije debitovao 16. maja 1991. u kvalifikacionoj utakmici za Evropsko prvenstvo 1992. godine u meču protiv reprezentacije Farskih ostrva u Beogradu.
Bio je deo tima na Svetskom prvenstvu 1998. u Francuskoj, gde je odigrao 4 utakmice, kao i Evropskom prvenstvu 2000. u Belgiji i Holandiji, gde je odigrao 3 utakmice.
Poslednji meč u dresu reprezentacije, tada već Srbije i Crne Gore, odigrao je 7. juna 2003. u kvalifikacionoj utakmici za Evropsko prvenstvo 2004. protiv Finske u Helsinkiju.
Za reprezentacije SFRJ, SRJ i SCG ukupno je odigrao 63 utakmice, uz 10 postignutih golova.
Mnogi ljubitelji fudbala Mihajlovića smatraju najboljim izvođačem slobodnih udaraca ikada. Pamte se njegovi razorni šutevi iz daljine u dresovima svih klubova za koje je nastupao.
Nakon okončanja igračke karijere Mihajlović je bio pomoćni trener Robertu Mačiniju u Interu. Samostalnu trenersku karijeru započeo je u Bolonji.
Pored pomenutog kluba, sa klupe je predvodio i Sampdoriju, Milan, Fjorentinu, Torino i Kataniju.
Postao je počasni građanin Bolonje decembra 2019. godine.
U periodu od 2012. do 2013. godine, sa klupe je predvodio i reprezentaciju Srbije.
.jpg "Ember u finalu mastersa u Parizu")
Komentari 30
Ime
rano je i strasno je. ovakvim ljudima treba dati sve mogucnosti da iza sebe ostave bar jos jednog Sinisu.
naklon velikanu
Milmar
Komentari čitalaca na objavljene vesti nisu stavovi redakcije portala 021 i predstavljaju privatno mišljenje anonimnog autora.
Redakcija 021 zadržava pravo izbora i modifikacije pristiglih komentara i nema nikakvu obavezu obrazlaganja svojih odluka.
Ukoliko je vaše mišljenje napisano bez gramatičkih i pravopisnih grešaka imaće veće šanse da bude objavljeno. Komentare pisane velikim slovima u većini slučajeva ne objavljujemo.
Pisanje komentara je ograničeno na 1.500 karaktera.
Napiši komentar