Prema projektu predviđeno je da spomenički kompleks obuhvati 164 kvadratna metra zelene površine na uglu ulica Ive Andrića i 1.300 Kaplara, odnosno da se nađe između kasarne Mornarice i budućeg objekta trgovinskog lanca Lidl.
Kako je objašnjeno, prostornom organizacijom formira se mikro trg sa skulpturom u središtu popločanog platoa i pristupnim stazama, a prostor će upotpuniti i klupe, korpe za otpatke i led rasveta koja će imati i projektore za posebno osvetljavanje spomenika.
U tenderskoj dokumentaciji navodi se da je skulptura delo akademskog vajara Lasla Silađija, a spomenik se izrađuje od mermera. Dimenzije spomenika su 120x130x120, nalaziće se na postamentu od armiranog betona, koji stoji na stepeniku. Težina skulpture je između dve i dve i po tone.
Grad Novi Sad je izradu spomenika prošle godine platio 1,6 miliona dinara beočinskoj firmi "Sagapo Agapas", uz rok isporuke od 305 dana. Firma je osnovana 2019. godine, osnivačica i direktorka je Nataša Silađi, a firma nema nijednog zaposlenog.
Na spomeniku će se nalaziti ploča na kojoj će na srpskom, mađarskom i nemačkom jeziku biti ispisano: "U spomen svim nevinim žrtvama - Mindend ártatlan áldozat emlékére - In errinrung an alle unschuldigen opfer - 1944/1945."
Rok za izvođenje radova je 60 dana, a procenjena vrednost je 1.250.000 dinara bez PDV-a.
Postavljanju spomenika protivi se deo javnosti u Novom Sadu, jer smatra da se ovim rehabilituju počinioci fašističkih zločina iz Drugog svetskog rata, prvenstveno deo odgovornih za najstrašnije zločine - Raciju 1942. godine i deportaciju Jevreja proleća 1944. godine.
Inicijativu za postavljanje spornog spomenika pokrenuo je 2016. godine Savez vojvođanskih mađara. Srpska napredne stranka, kojoj je SVM koalicioni partner, nije žurila da prihvati taj predlod, jer se ni ostali koalicioni partneri, poput SPS i LSV, nisu usaglasili sa ovim predlogom. Bilo je i incidenata zbog ponašanja odbornika Pokreta obnove Kraljevine Srbije, ali su na kraju
svi glasali za ovaj predlog kada je opredeljivan novac u budžetu za izgradnju spomenika.
Opozicija iz prethodnog saziva, prvenstveno SRS i DS, više puta je ponavljala da je spomenik "nevinim žrtvama 1944/45." problematičan, jer se na spisku žrtava, koji je bio dostavljen uz inicijativu, našlo više osoba koje su osuđene za zločine u Drugom svetskom ratu u Novom Sadu, kao pripadnici fašističkih snaga ili kao kvislinzi.
Gradonačelnik Miloš Vučević se nije mnogo izjašnjavao o ovom spomeniku, ali je u oktobru prošle godine rekao da kao neko kome je deda nastradao u partizanima, nema ništa protiv podizanja spomenika. Pokrajinski premijer Igor Mirović rekao je da se spomenik podiže svima koji su nevino stradali bez sudske presude 1944/45. godine.
Godine 2015. u Skupštini Novog Sada usvojena je i Deklaracija o Rajinoj šumi, na predlog odbornika Srpskog pokreta obnove i Pokreta "Dinara-Drina-Dunav". Zanimljivo je da je Branka Bežanov pre glasanja, obrazlažući Deklaraciju, rekla da je promenjen prvobitni predlog koji govori o broju streljanih, pa je umesto reči "250 streljanih" stavljeno "streljan veliki broj".
Tokom rasprave, Đurađ Jakšić iz SRS i Božidar Protić, tada u DS-u, ukazivali su na to da nema dovoljno naučno-istorijski potkrepljenih podataka da bi se takva deklaracija usvojila. Protivili su joj se i odbornici LSV, koji su smatrali da je to pokušaj prekrajanja istorije i "izjednačavanja nevinih žrtava sa kolaboracionistima".
Početkom devedesetih u Rajinoj šumi (u blizini Rafinerije) pronađeni su kosturi i pretpostavke su da su u pitanju streljani koje je komunistička vlast smatrala protivnicima. Međutim, šira istraga o tome šta se dogodilo na ovom lokalitetu nikada se nije sprovela, a sud o tome nije usaglašen ni među istoričarima. Nekadašnji sekretar Državne komisije za pronalaženje i obeležavanje svih tajnih grobnica, istoričar Srđan Cvetković, rekao je pre nekoliko godina za "Dnevnik" da postoje podaci o streljanju u Rajinoj šumi, ali da bi "za ozbiljniju istragu morala da se angažuje ekipa stručnjaka koji se bave pretragom terena, veštačenjem i ekshumacijama".
Tokom 1944. i 1945. bilo je više suđenja onima koji su se smatrali saradnicima okupatora i koji su bili optuženi za učestvovanje u masovnim zločinima nad srpskim i jevrejskim stanovništvom i članovima NOB-a. Veliki broj pripadnika mađarske i nemačke nacije pobegao je sa trupama okupatora, a mnogi koji su ostali u gradu nakon oslobođenja su završili u raznim logorima. Nemačka populacija je u godinama posle rata uglavnom preseljena u Nemačku.
OBRATI PAŽNJU! Osvežili smo platformu sa muzičkim kanalima, a preko koje možete slušati i Radio 021. Preporučujemo vam novu kategoriju -
LOUNGE, za baš dobar užitak i relax tokom dana. Vaš 021!
Komentari 21
Pićuka
Вукша
Inače
Znate li koliko ljudi je ubijeno u Beogradu te godine? Od vlasnika fabrike koji je pravio bombone za nemačke vojnike, glumaca koji su glumili za vreme okupacije do prostitutki koje su usluživale okupatore. Odmazda je svakako išla preširoko na čitavoj teritoriji Jugoslavije.
Komentari čitalaca na objavljene vesti nisu stavovi redakcije portala 021 i predstavljaju privatno mišljenje anonimnog autora.
Redakcija 021 zadržava pravo izbora i modifikacije pristiglih komentara i nema nikakvu obavezu obrazlaganja svojih odluka.
Ukoliko je vaše mišljenje napisano bez gramatičkih i pravopisnih grešaka imaće veće šanse da bude objavljeno. Komentare pisane velikim slovima u većini slučajeva ne objavljujemo.
Pisanje komentara je ograničeno na 1.500 karaktera.
Napiši komentar