Iza publikacije stoji uređivački tim koji su činili Sanja Macut, Vladimir Mitrović i istoričar Muzeja Vojvodine Darjuš Samii. Sama knjiga je podeljena na tri celine - prostor, pojave i ljudi u kojima se nalaze priče iz gradskog života Petrovaradina.
Kako kaže Darjuš Samii, Petrovaradin ima izuzetno bogatu i kompleksnu prošlost koja je još uvek nedovoljno istražena.
"Novi Sad je i nastao preko puta Petrovaradina. Pre svega, na tvrđavi imamo tragove praistorijskog čoveka a poznato je da je tu bilo utvrđenje još u rimsko doba i kasnije u srednjem veku, sve do perioda Austro-ugarske monarhije koja je digla tvrđavu", kaže Samii.
Mnogima je prva asocijacija na Petrovaradin upravo tvrđava, a ideja "Knjige o Petrovardinu" je da čitaocima približi istoriju samog grada - njegov razvoj i ambijent.
"Gradić je imao razvijenu zanatsku privredu u početku. Kasnije je tu bio, recimo i veli broj fotografa, u gradiću, zbog potreba vojske. Početkom 20. veka tu je bilo više od deset foto-studija. Poznati novosadski fotografi su otvarali svoje podružnice i ispostave u Gradiću. Bilo je razvijeno ugostiteljstvo, bilo je nekoliko restorana i kantina, dvorskih sala sa muzikom. Van Gradića, izvan kapija, koje su odvajale gradski deo od seoskog dela Petrovaradina, bila su domaćinstva koja su imala okućnice i koja su se bavila poljoprivredom i oni su snabdevali vojsku", objašnjava Samii.
U okolini naselja, u Majuru, bilo je, izuzetno razvijeno vinogradarstvo. Petrovaradin pre nekih 100-150 godina u ovoj grani nije ni malo zaostajao za, na primer, Sremskim Karlovcima. Danas je to iščezlo.
Veliki deo istorije Petrovardina čine i verski objekti, koji su uglavnom sačuvani. Kako se u tvrđavi nalazila Austrijska vojska, najprisutniji je pečar katoličke crkve.
"Tu su osnovana dva samostana - franjevački i jezuitski. Danas su ti objekti sačuvani. Franjevački samostan je pretvoren u vojnu bolnicu, jezuitski je napušten, a crkva Svetog Jurja je deo tog samostana. Imamo i dve katoličke crkve u Majuru. Pored vojne bolnice, podignuta je i crkva za potrebe vojnika. Kad se povećao udeo srpskog stanovništva i vojnika u vojsci, onda je za njihove potrebe podignuta i pravoslavna crkva, koja ima burnu istoriju", kaže Samii za 021.rs.
Ono što je velika prednost Petrovaradina je činjenica da je urbano jezgro Gradića sačuvano u potpunosti, što je, smatra Samii, značajno i za Novi Sad.
"Ta urbana struktura je značajna zbog kontinuiteta, da bi samo videli kako je izgledao život pre 200 i više godina. Kuće u Gradiću su, uglavnom, građene krajem 18. i početkom 19. veka. Tu ima i zgrada koja su bogatije ukrašene, u kojima su živeli visoki vojni činovnici i po tome možemo da vidimo kakav se život vodio. Te porodice su se kroz vreme i promene država raseljavale. Bilo bi drugačije da su to ostali potomci tih generala, onda bi imali i njihova odlikovanja i hronike, fotografije ali i još neke stavri koji bi pomagale da bolje poznajemo Petrovaradin", kaže naš sagovornik.
Ovaj deo grada već privlači brojne turiste, a bolje prezentovanje njegove istorije bi samo povećalo atraktivnost Petrovaradina kao destinacije.
"Turisti kad dođu nije dovoljno da se govori samo da je to stari deo grada , oni će želeti da znaju ko je to živeo, kako je živeo, koje su značajne ličnosti tu bile, a Petrovaradin ima tu puno toga da ispriča", zaključuje Samii.
OBRATI PAŽNJU! Osvežili smo platformu sa muzičkim kanalima, a preko koje možete slušati i Radio 021. Preporučujemo vam novu kategoriju -
LOUNGE, za baš dobar užitak i relax tokom dana. Vaš 021!
.jpg "Knjiga o Petrovardinu - ulaznica u \"zaboravljenu\" istoriju Gradića i njegove okoline")
.jpg "Novi Sad - Voša - Borovo: Fudbalska groznica")
.jpg "Jedno drugačije novosadsko detinjstvo")
.jpg "Farmerke, pesnice i Džejms Din sa Podbare")
Komentari 3
Marko
warad
srđan
Komentari čitalaca na objavljene vesti nisu stavovi redakcije portala 021 i predstavljaju privatno mišljenje anonimnog autora.
Redakcija 021 zadržava pravo izbora i modifikacije pristiglih komentara i nema nikakvu obavezu obrazlaganja svojih odluka.
Ukoliko je vaše mišljenje napisano bez gramatičkih i pravopisnih grešaka imaće veće šanse da bude objavljeno. Komentare pisane velikim slovima u većini slučajeva ne objavljujemo.
Pisanje komentara je ograničeno na 1.500 karaktera.
Napiši komentar