Josif Runjanin je kraće vreme živeo u Novom Sadu, gde je umro i gde je i sahranjen na Uspenskom groblju, na kome počivaju i druge ličnosti iz istorije srpskog naroda poput Svetozara Miletića, Vase Stajića, Koste Trifkovića, Jovana Hadžića i drugih.
Danas su, povodom dva veka od njegovog rođenja, na grobu na Uspenskom groblju, vence položili predsednik Srpskog narodnog vijeća iz Hrvatske Milorad Pupovac, gradonačelnik Novog Sada Miloš Vučević i predsednica Hrvatskog nacionalnog vijeća u Srbiji Jasna Vojnić.
Značaj Josifa Runjanina za odnose dva naroda i danas je više nego vidljiv, iako su u decenijama nakon njegove smrti među "njegovim" narodima često nastajali sukobi.
Poveznica između Srba i Hrvata i nakon 150 godina
Da je Runjaninov značaj za odnos dva naroda ogroman smatra i predsednik Srpskog narodnog vijeća iz Hrvatske Milorad Pupovac.
"Runjanin je čovek koji je stvorio istorijsku poveznicu između Hrvata i Srba, između Hrvatske i Srbije. On je pre 130 godina dobio čast da njegovo izvođenje narodne i državne himne bude prihvaćeno kao himna Hrvata i republike Hrvatske. Runjanin je svojim vanserijskim stvaralačkim i autorskim činom napravio večnu poveznicu između Hrvata i Srba", poručio je Pupovac.
Takođe, on smatra da je dan kada se polažu venci na Runjaninov grob od velike važnosti za odnose dva naroda.
Čini se da Novosađani zapravo većinom nisu svesni da se u njihovom gradu nalazi grobno mesto čoveka koji je u velikoj meri zadužio kako srpski, tako i hrvatski narod.
Runjanin je za života često menjao mesta boravka, njegova porodica se preselila iz okoline Loznice u Vinkovce, u Hrvatsku, a on je, između ostalog, živeo i u Novom Sadu.
Baš to je pravi primer kako se u to doba živelo, kako su migracije preko područja koja su danas podeljena graničnim linijama zapravo bila najnormalnija stvar.
Gradonačelnik Novog Sada Miloš Vučević takođe smatra da je svime što je činio za života, Runjanin u mnogome zadužio i Hrvate i Srbe.
"Runjanin se nikada nije odrekao svog srpskog porekla i pravoslavne vere, ali je svoju ljubav nesebično delio i hrvatskom narodu i Hrvatskoj. Komponovao je pesmu koja je i danas ponos Hrvatske i kao narodna himna svih Hrvata. Od rođenja u Vinkovcima, pa do smrti u Novom Sadu imao je veoma bogat život", poručio je Vučević.
On je dodao da je Josif Runjanin iskreno verovao u južnoslovensku slogu i bratstvo, kao i zajedničke ideale srpskog i hrvatskog naroda.
"Runjanin je istinski verovao u zajedništvo dva naroda. Zaboravljen je gotovo jedan vek, otrgnut iz sećanja, a danas možda malo i nezgrapan u kontekstu današnjih srpsko-hrvatskih odnosa. Ponosan sam što je nadgrobni spomenik konačno rekonstruisan. Ovaj mali momenat je zapravo veliki događaj i signal da jedni druge bolje razumemo. Da pričamo o budućnosti, ali i da se vodimo dobrim primerima iz prošlosti kada je reč o saradnji srpskog i hrvatskog naroda. Josif Runjanin je pravi primer toga", istakao je Vučević.
Da je Runjaninov značaj zapravo i pravi primer kako nacionalne manjine mogu dati izuzetan doprinos državi u kojoj žive poručuje predsednica Hrvatskog nacionalnog vijeća u Srbiji Jasna Vojnić.
"Josif Runjanin nas može naučiti da mi kao nacionalne manjine možemo da damo državi u kojoj živimo najbolje što imamo, da poštujemo i čuvamo svoj identitet, ali i da sve možemo spojiti u jedno i da možemo na jednom mestu stajati zajedno kao most, kao poveznica i da zajedno gradimo ovako pozitivne priče. Za nas je ovo veliki dan jer osim što proslavljamo dan zajednice, proslavljamo i 200. godišnjiću rođenja velikog Josifa Runjanina", poručila je Vojnić.
Hrabri oficir koji je mogao da "ukomponuje" to da je autor hrvatske himne, a i srpske rodoljubive pesme
Runjanin je u Novi Sad stigao dve godine pred smrt, nakon što je kao oficir prinudno penzionisan.
Tokom svog dvogodišnjeg boravka u Novom Sadu, živeo je u kući u maloj ulici iza Srpskog narodnog pozorišta, koja i danas nosi ime po njemu.
Ta kuća je 2013. zbog neodržavanja srušena, a na njenom mestu nikle su zgrade.
Ne tako svojstveno za kompozitora, Josif Runjanjin je imao turbulentan život. To pokazuje i činjenica da je svojevremeno učestvovao i u "dvobojima bez odobrenja" u vreme kada su oficiri imali pravo da brane svoju čast, ali uz odobrenje nadležnih.
On je kao oficir službovao u Glini, a kasnije i u Italiji, gde je premešten pošto se isticao kao ratnik. Osim toga, isticao se i po muzikalnosti, svirao je gitaru, citru i druge instrumente.
Pesmu koja je od 1991. godine hrvatska himna komponovao je u Glini 1846. godine na tekst hrvatskog književnika Antuna Mihanovića. Sa njim se nikad, prema rečima istoričara, nije sreo, već je stihove uzeo iz časopisa Ljudevita Gaja "Danica".
Tu je 1835. objavljena Mihanovićeva pesma pod naslovom "Horvatska domovina", koji je pao u zaborav, a u kojoj je prvi stih "Lijepa naša domovino".
Runjanin je poznat i kao kompozitor rodoljubive pesme "Rado ide Srbin u vojnike", za koju je tekst napisao Vasa Živković.
Ukoliko znamo da je ovu njegovu kompoziciju koristio i Čajkovski u svom Slovenskom maršu, kao i Johan Štraus Sin u svom Srpskom kadrilu, jasno je da se njegov autorski rad dobro "čuo" i van država u kojima su kroz istoriju živeli Srbi i Hrvati.
.jpg "Novi Sad - Voša - Borovo: Fudbalska groznica")
.jpg "Jedno drugačije novosadsko detinjstvo")
.jpg "Farmerke, pesnice i Džejms Din sa Podbare")
.jpg "FOTO: Znate li da u Veterniku postoji bosanska brvnara koja je spomenik kulture?")
Komentari 11
Marica
laloshka
Инспектор Вишекруна
Срба у Загребу је било више него у РСК!
Лако је србовати из дубоке позадине!
Komentari čitalaca na objavljene vesti nisu stavovi redakcije portala 021 i predstavljaju privatno mišljenje anonimnog autora.
Redakcija 021 zadržava pravo izbora i modifikacije pristiglih komentara i nema nikakvu obavezu obrazlaganja svojih odluka.
Ukoliko je vaše mišljenje napisano bez gramatičkih i pravopisnih grešaka imaće veće šanse da bude objavljeno. Komentare pisane velikim slovima u većini slučajeva ne objavljujemo.
Pisanje komentara je ograničeno na 1.500 karaktera.
Napiši komentar