Filmsko veče u čast Nadežde Petrović u Beljanskom

Publika će biti u prilici da se kroz dokumentarnu emisiju "Nadežda Petrović" (serijal Slikari i vajari, RTB), a zahvaljujući saradnji Spomen-zbirke Pavla Beljanskog i Programskog arhiva RTS-a, upozna sa životom i stvaralaštvom najznačajnije srspke slikarke prve polovine XX veka.

Kao jedan od vidova obeležavanja 100 godina od njene smrti, Spomen-zbirka Pavla Beljanskog u oktobru organizuje Naučni skup posvećen Nadeždi Petrović (1873–1915). Godišnjica će biti obeležena i objavljivanjem prepiske Nadežde Petrović iz porodične zaostavštine, kao i iz Narodnog muzeja u Beogradu, Moderne galerije Ljubljana, Meštovićeve galerije u Zagrebu i privatnih kolekcija.

Polučasovna dokumentarna emisija, urađena prema scenariju Lazara Trifunovića, u režiji Mike Miloševića, okrenuta je likovnom opusu Nadežde Petrović. Analizira se stilski razvoj u slikarstvu umetnice, akcenutujući pojedine slike iz različitih perioda, ali i njenu „snagu reformatora i energiju revolucionara“ kojom je ne samo u slikarstvu, već i u aktivnom društveno-političkom delovanju bila korak ispred svog vremena.    

Nadežda Petrović (Čačak, 11. oktobar 1873 – Valjevo, 3. april 1915), nakon crtačkih pouka kod Đorđa Krstića i Kirila Kutlika u Beogradu, studija kod Antona Ažbea i Julijusa Ekstera u Minhenu i boravka u Parizu i Italiji, opredeljena je za rad u prirodi i boju kao osnovu likovnog jezika. Uvodeći srpsku umetnost u savremene evropske tokove, slikarstvom kakvo do tad u Srbiji nije viđeno, u kojem boja poprima samostalnu ekspresivnu vrednost, ona ne nalazi razumevanje. Prisutna u javnom životu Beograda, uz nastavnički posao piše kritike, organizuje izložbe i kolonije, budi patriotski duh, učestvuje u ratovima, putuje i – slika. Razvijajući se kao slikarka, prikazuje svoje vreme i njegove likovne tokove kroz jedinstven doživljaj prirode ugrađen u neprekinut razvojni tok, u četiri razdoblja: minhensko (1898–1903), oličeno građenjem ličnog stila; srbijansko (1903–1910), gde pejzaž i čovek ostaju prevashodna tema, a koloristički ekspresionizam dobija prevagu; parisko (1910–1912), u kome ostvaruje sintezu ekspresionističko-fovističke poetike. U ratnom razdoblju (1912–1915), slikana vizija oličena je u svedenosti i izrazitom intenzitetu palete. Revolucionarno za svoje vreme, visokih umetničkih dometa, ovo slikarstvo je avangardnim karakterom ugrađeno u same korene srpske moderne, a Nadeždu Petrović je uzdiglo u njenu vodeću figuru, čiji značaj prevazilazi lokalne okvire i pripada opštim umetničkim tokovima epohe.

Pavle Beljanski je u svoju kolekciju uvrstio četrnaest ulja na platnu Nadežde Petrović, a pojedine slike kao što su Resnik (1905), Beogradsko predgrađe (1908), Anđa (1906) i Guslar (1906), kao i Jaša Tomić (1910) i Ksenija Atanasijević (1912), prikazane su i u dokumentarnoj emisiji.

Program će početi u 17 časova.